Την έχουμε στο αίμα μας την υπερβολή, μας αρέσει το… πρώτη φορά. Ετσι και με τον Αγιασμό των υδάτων στη Σμύρνη, δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά από το 1922, όπως κατά κόρον έγραψαν και είπαν τα κεντρικά ΜΜΕ. Κάποια στιγμή πήραν χαμπάρι το λάθος και είπαν η πρώτη φορά… επισήμως, αλλά το «πρώτη φορά» έμεινε όπως έμεινε και το «Καλησπέρα» που κόλλησαν οι Αθηναίοι και το λένε από τις 10.00 π.μ. επειδή ένας βλάκας, αυτός ήταν βλάκας, το πρωτοείπε στην τηλεόραση. Πάμε όμως στην ουσία. Ο Αγιασμός των υδάτων στον Ιερό κόλπο της Σμύρνης έγινε πάλι από τον πατέρα Κύριλλο, ως Αρχιμανδρίτης τότε Μυτιλήνης το 2004 και έγινε σχεδόν «τσαμπουκαλίδικα» αν και όρος δεν είναι σίγουρα εκκλησιαστικός. Κατεγράφη μάλιστα και τότε και υπάρχει έτσι για την ιστορία.
Η ιστορία όμως πρέπει να καταγράψει και να μην λησμονήσει δύο ακόμα πρωτοπόρους, δυό φωτεινές προσωπικότητες, που άνοιξαν τον δρόμο για την επαφή με τις χαμένες πατρίδες, που άνοιξαν τις αραχνιασμένες Εκκλησιές, που λειτούργησαν την Αγία Φωτεινή, τότε που όσοι έλεγαν κάτι τέτοιο φάνταζαν σαν… Αρειανοί, πόσο μάλλον που οι Αρειανοί ήταν ολοζώντανοι επί της γής και τόκαναν και πράξη. Όταν λοιπόν ακούμε ότι πρώτη φορά έγινε Λειτουργία, πρώτη φορά έγινε Μνημόσυνο κ.λ.π. στη Σμύρνη, να ξέρουμε ότι έτσι είναι όντως, αλλά αυτό έγινε πολλά – πολλά χρόνια πριν, από δυό πρωτοπόρους Χιώτες και συμμαθητές στην Θεολογική σχολή της Χάλκης, τον πατέρα Γεώργιο Λιαδή και τον ακάματο εργάτη της Μικρασίας, τον Θεολόγο και Πρόεδρο του Φάρου Βαρβασίου Ανδρέα Αξιωτάκη. Κάτω από δύσκολες συνθήκες και συνοδοιπόρους λίγους τότε απογόνους προσφύγων, που ακολουθούσαν, άνοιξαν ένα δύσκολο δρόμο, δίνοντας τιτάνιο αγώνα, για να γίνουν τότε πράγματα που σήμερα θεωρούνται απλά, αλλά τότε δεν ήταν, κάτι που κατέγραψα σε ρεπορτάζ και θέλω να το καταθέσω στη συνολική μνήμη και προς χάρη της ιστορίας. Το ίδιο θα καταγράψει η ιστορία και πρωτοπόρους Τούρκους, που έδιωξαν το μίσος, που αγκάλιασαν τις πρώτες τότε προσπάθειες, λέγοντας στους συμπατριώτες τους ότι οι Εκκλησίες των Ρωμιών είναι ιεροί τόποι, από τους οποίους η πατρίδα τους δεν είχε να φοβηθεί τίποτα. Και αυτό φαντάζει εύκολο σήμερα μα τότε δεν ήταν. Η αναφορά είναι προφανής αφού οι δύο αυτοί πρωτεργάτες του πλησιάσματος στη γη της Ιωνίας δεν είναι πιά ανάμεσα μας. Ας είναι ευκαιρία ο Αγιασμός των υδάτων της Σμύρνης για ένα μνημόσυνο και για τους δυό.
