Ας αρχίσουμε με τα καλά. Χαιρόμαστε όλοι μας για την γερή οικονομική ανάσα της Χίου όλη αυτή την εβδομάδα.
Αυτό θα έπρεπε να μας ενεργοποιήσει να μην έχουμε αφήσει την Κυβέρνηση σε χλωρό κλαδί για την ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ του έργου της επέκτασης του Αεροδρομίου, που για να μην γίνομαι κουραστικός, ΜΕΓΑ λάθος, που γίνεται προς την μεριά της πόλης, αλλά τώρα η μεγαλύτερη βουδιά του αιώνα για την ανάπτυξη του οικιστικού ιστού και της ποιότητας ζωής της πόλης, δεν αλλάζει, συνεπώς το έργο πρέπει να ολοκληρωθεί.
Η οικονομική λοιπόν ανάσα της γείτονος είναι ταυτόχρονα και παγίδα. Η Χίος δεν είναι Σάμος, που έχει εκατοντάδες χιλιάδες αφίξεις με τσάρτερ, ούτε Μυτιλήνη που φέτος υπολογίζει να πιάσει τις 65.000. Η Χίος εκτός των Τούρκων έχει σχεδόν ΜΗΔΕΝΙΚΟ τουριστικό νούμερο. Αυτό σημαίνει ότι μόλις ο Ερντογάν δώσει σήμα, δεν θα αργήσει, εμείς απλά θα ΣΚΑΣΟΥΜΕ.
Γνωρίζω βεβαίως ότι το νησί έχει άλλα πνευμόνια, αλλά εκτός από αυτό το ζωτικό όργανο, εκτός της Ναυτιλίας και Μαστίχας, χρειάζονται και τα άλλα. Γύρω από τον τουρισμό, φιλοξενία και εστίαση, έχει στηθεί μια ολόκληρη οικονομία, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι. Αν αυτή τη στιγμή την… αράξουμε λόγω Τουρκίας, όταν τραβήξει το χαλί ο Σουλτάνος, γιατί γι’ αυτό μόνο το στρώνει, για να το τραβήξει, απλά θα βρεθούμε… μαλλιοκούβαρα και ας μην είναι ο τελευταίος πολιτικός όρος.
Κατά τα άλλα και για να δικαιολογήσω τον τίτλο, δείτε καλά την φωτογραφία.
Πριν λίγες μέρες επισημάναμε ότι από ένα διπλό μεταλλικό καπάκι, στο κέντρο της Απλωταριάς λείπει το ασφαλτικό της γωνίας και αποτελεί παγίδα για τους διερχόμενους.
Πήγε λοιπόν κατόπιν εντολής προφανώς ένα συνεργείο και το διόρθωσε. Πείτε μου τώρα, είναι θέμα Δημάρχου ή κοινού νού, ότι αυτός που το έφτιαξε, έπρεπε να απλώσει άλλη μια με το μυστρί και στο υπόλοιπο καπάκι, που σε λίγο διάστημα θα ξανασχίσει και η νέα παγίδα θα είναι σίγουρη;
Δηλαδή θα πρέπει πίσω από κάθε κίνηση να βρίσκεται ο Δήμαρχος, για να δώσουμε έναν πολιτικό τίτλο; Πως θα γίνει, όποιος εργάζεται, να μην έχει στο μυαλό του πότε θα σχολάσει; Συγνώμη, αλλά εγώ κάτι άλλο δεν βρίσκω. Διότι δεν δέχομαι ότι δεν υπήρχε άλλη μια «μουστριά» τσιμέντου. Άρα, ή όποιος δουλεύει βαριέται που ζεί, ή οι κατευθύνσεις πρέπει να παίρνουν υπ’ όψιν την όρεξη των εργαζομένων.
Θέλετε ένα παράδειγμα; Περάστε και στρώστε και τον τελευταίο πόντο σχάρας σε ΟΛΗ την Απλωταριά. Μετά το στρώσιμο, αμέσως έλεγχος και επανάληψη, σε περίπτωση μισής δουλειάς.
Κοιτάξτε, δεν θα κάνω εγώ μάθημα σε κανέναν, αλλά είναι σαφές ότι κάποιοι εδώ ή βιάζονται ή βαριούνται και η νοοτροπία «κάνε ότι βλέπει η πεθερά» ή ρίχτο κάτω από το χαλί είναι καθεστώς.
Συνεπώς, αν δεν κατακτήσουμε τα αυτονόητα, να καταλαβαίνει ο καθένας ότι αυτό που κάνει είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟ και ΣΟΒΑΡΟ (προχθές άλλαξα λάστιχο στο δίκυκλο, αν το παιδί στο συνεργείο δεν σφίξει τις βίδες σωστά, μπορεί να με σκοτώσει) δυστυχώς ως κοινωνία θα δίνουμε πατσιές στα στερεά απόβλητα των εντερικών μας σωλήνων.
Υ.Γ.: Πρώην Δήμαρχο Χίου. Είχα προβλέψει ότι ο Σταμάτης Κάρμαντζης θα είναι «θηρίο στο κλουβί». Μόνο που το ένα τετράμηνο είναι πολύ λίγος πολιτικός χρόνος, για να κατεβάσει από τον όνο τον αντικαταστάτη του, δια της ψήφου του Χιακού λαού. Και κάτι ακόμα. Δεν υπάρχουν έργα «παιδιά» προηγούμενου Δημάρχου. Είναι τέτοια η ταχύτητα του Ελληνικού Δημοσίου, που το «παιδί» που γεννάει ένας Δήμαρχος, εν προκειμένω ο Δημοτικός Κήπος, που «συνελήφθη» επί Βουρνού, μέχρι να ολοκληρωθεί ως έργο έχει πάει… φαντάρος.
